SYSTEM PRAWA KARNEGO
System prawa karnego przedstawiano jako: oparty na zasadzie prawnej odpłaty za popełniony czyn („France-Dimanche”, „Pari- sien”); system „oczyszczenia” za pomocą prawa („France-Soir”, „Figaro”, „Aurorę”); mechanizm regulacji społecznej („Le Monde”); system niesprawiedliwy („L’Express”); system ideologicznego ucisku i represji aparatu władzy („L’Humanite”, „Le Nouvel Observateur”). Prasa jest więc środkiem upowszechniania obrazu systemu. Odgrywa istotną rolę w procesie stygmatyzacji sprawców czynów karalnych i w rozgraniczaniu zachowań aspołecznych i zgodnych z obowiązującymi normami. Lascoumes i Moreau-Capdevielle twierdzą, że prasa próbuje usprawiedliwić represyjny aparat władzy. Philippe Robert i Ghislaine Moreau [309] badali przez rok siedem francuskich gazet prowincjonalnych, osiem dzienników paryskich osiem francuskich tygodników. Problematyce wymiaru sprawiedliwości w zakresie prawa karnego poświęcano następujące odsetki publikacji: tygodniki — 5,7%; dzienniki paryskie — 3,5%; gazety prowincjonalne — 2,4%. Obraz przestępczości i wymiaru sprawiedliwości w prasie francuskiej oscylował od spektakularnych, anegdotycznych relacji, poprzez artykuły problemowe, aż do publikacji przedstawiających wymiar sprawiedliwości jako pewien twór społeczny, który należy zakwestionować.