System prawa karnego przedstawiano jako: oparty na zasadzie prawnej odpłaty za popełniony czyn („France-Dimanche”, „Pari- sien”); system „oczyszczenia” za pomocą prawa („France-Soir”, „Figaro”, „Aurorę”); mechanizm regulacji społecznej („Le Monde”); system niesprawiedliwy („L’Express”); system ideologicznego ucisku i   represji aparatu władzy („L’Humanite”, „Le Nouvel Observateur”). Prasa jest więc środkiem upowszechniania obrazu systemu. Odgrywa istotną rolę w procesie stygmatyzacji sprawców czynów karalnych i   w rozgraniczaniu zachowań aspołecznych i zgodnych z obowiązują­cymi normami. Lascoumes i Moreau-Capdevielle twierdzą, że prasa próbuje usprawiedliwić represyjny aparat władzy. Philippe Robert i Ghislaine Moreau [309] badali przez rok siedem francuskich gazet prowincjonalnych, osiem dzienników paryskich osiem francuskich tygodników. Problematyce wymiaru sprawiedli­wości w zakresie prawa karnego poświęcano następujące odsetki publikacji: tygodniki — 5,7%; dzienniki paryskie — 3,5%; gazety prowincjonalne — 2,4%. Obraz przestępczości i wymiaru sprawiedli­wości w prasie francuskiej oscylował od spektakularnych, anegdotycz­nych relacji, poprzez artykuły problemowe, aż do publikacji przed­stawiających wymiar sprawiedliwości jako pewien twór społeczny, który należy zakwestionować.

Aneta Drozdowska

Witaj na moim portalu! Na co dzień pracuje w bibliotece, bardzo dużo czytam, można nazwać mnie typowym molem książkowym. Na blogu zamieszczam ciekawe wpisy z rożnych dziedzin wiedzy. Zapraszam do komentowania!